𝗕𝗮𝗮𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁, 𝗱𝗮𝗻 𝘀𝗰𝗵𝗮𝗮𝗱𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝘄𝗲𝗹.

“Ik heb een knuffelfamilie gevonden!” Haar glinsterende ogen lieten zien hoe belangrijk dat voor haar was. Deze vrouw had al zes weken niemand aangeraakt. En niemand had haar aangeraakt. En nu mag ze bij deze familie aankloppen en komen knuffelen. Oh, wat doet dat haar goed.

Onze 1,5 meter samenleving is een feit. Rutte benadrukte gisteren het belang van zelfbeheersing, onder het mom: “Voorzichtigheid nu is beter dan spijt achteraf.” Zijn vragen waren: “Kan de samenleving het aan? Kan de economie het aan?”

Mijn vraag is: “Kan jij het aan?”

Dit artikel is geen kritiek op de keuzes van de Nederlandse regering. Wel is het een uiting van zorg naar onze menselijke harten, lijven en het welzijn van ons als gemeenschap.

Mijn hart doet pijn bij het aanblik van een vriendin die in tranen vertelt dat ze al zes weken niet is aangeraakt. Oef. Ze is zeker niet de enige, die als trouwe burger zonder partner of inwonende familie niet in aanmerking komt voor aanraking. Het goede nieuws is: Ze krijgt met waarschijnlijkheid geen Corona en geeft het niet door. Het trieste nieuws: haar hart doet pijn, haar lijf vindt het moeilijk om hier op aarde te willen zijn. Haar innerlijk kind roept “ik snap het niet” en “zie je wel, nu sta ik weer alleen”.

Ja, we zullen maanden zonder aanraking overleven, maar oh, wat is het pijnlijk. Onze kind-patronen die ooit gekwetst zijn in het vertrouwen naar de mens en de wereld, worden nu bevestigd in hun pijn: “er is niemand voor mij”. De uitwerking daarvan moet niet onderschat worden: 𝘢𝘢𝘯𝘳𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘪𝘴 𝘦𝘦𝘯 𝘦𝘦𝘳𝘴𝘵𝘦 𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯𝘴𝘣𝘦𝘩𝘰𝘦𝘧𝘵𝘦, 𝘰𝘰𝘬 𝘷𝘢𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘷𝘰𝘭𝘸𝘢𝘴𝘴𝘦𝘯𝘦.

Dus mijn vraag aan jou is: Welk offer ben je bereid te maken? Is het waar dat onze altruïstische daden van afzondering het grootste goed dienen? En wat voor mogelijkheden zijn er om de gezondheid van de samenleving in ere te nemen en daarbij in je eigen behoefte naar aanraking en contact te voorzien?

Het is hierbij belangrijk om je neiging naar afzondering te observeren. De stem die beweert dat je ‘het wel alleen kunt’ of ‘niemand nodig hebt’, kunnen je uitreiken naar contact in de weg staan. In deze eenzaamheid is er niemand die je spiegelt. Je kunt je dagen, of weken door je huis bewegen, uit contact met je behoefte naar aanraking en bevestiging. Het aanleren van nieuwe patronen gaat onvoorstelbaar snel. Blijf aanwezig bij de informatie die je jezelf geeft door de opgelegde afstand: kun je de mensen die je tegenkomt liefde toesturen, in plaats van het idee te cultiveren dat de ander een bedreiging vormt voor jouw gezondheid, of andersom?

Dus, neem de tijd om na te gaan: ‘Wat is mijn daadwerkelijke verlangen?’ En ga dan op zoek naar een mogelijkheid om jezelf tegemoet te komen.

𝗠𝗼𝗴𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸𝗵𝗲𝗱𝗲𝗻 𝘁𝗲𝗻 𝗯𝗲𝗵𝗼𝗲𝘃𝗲 𝘃𝗮𝗻 𝗷𝗼𝘂𝘄 𝘀𝗼𝗰𝗶𝗮𝗹𝗲 𝘄𝗲𝗹𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗶𝗻 𝗱𝗲𝘇𝗲 𝘁𝗶𝗷𝗱:

1. Vind minstens één iemand die jou aanraakt, knuffelt en vast houdt.

2. Maak uitjes met vrienden op 1,5 meter afstand. Verzamel met twee of drie personen en ga wandelen, tuinieren, een ijsje eten, verstoppertje doen.

3. Vind een knuffelfamilie, een groep mensen met een gesloten cirkel waarin je ‘normaal’ kunt zijn, waarin je je vrij kunt bewegen, waarin je jezelf herinnert dat je geliefd en welkom bent. Een gesloten cirkel houdt in dat je het risico van besmetting beperkt, doordat er geen ‘kettingreactie’ kan ontstaan.

4. Ga naar buiten. Wandel, ren, fiets en zie en ervaar hoe het normale leven door gaat. Hoe iedereen vooral mens is, met liefde voor de lente. Geniet van je koppie in de zon.

5. Maak een praatje met de buurman, de caissière, of die leuke man met de hond.

6. Deel je hart. Dit kan via Zoom, via de telefoon, of 1-1 met een vriend(in) op afstand. Spreek af met een groepje online en creëer een deelcirkel, waarin je allemaal tijd krijgt om te delen hoe je je voelt. Ook is het leuk om wekelijks een bepaald thema te bespreken, of je allemaal te laten inspireren door een interessante tekst, boek of docu.

7. Zelf-zorg. Je vermogen tot uitreiken en sociaal contact wordt vergroot als je zenuwstelsel in balans is, dat wil zeggen: in een staat van ontspanning. Voel je je gespannen, gestrest, of juist gevoelloos of bevroren, zorg dan dat je extra aandacht besteedt aan hoe je je voelt. Masseer je voeten, ga liggen in het gras, haal adem, neem een warme douche, smeer je lekker in, luister fijne muziek, wees stil in aandacht. Wees compassievol naar het deel van jou dat worstelt in deze tijd.

Lief mens, zorg goed voor jezelf. Je hoeft je niet op te offeren. Je bent geen beter mens als je jezelf aan de kant schuift. Ga staan voor je behoeften, en vind een manier om ze zo passend mogelijk te vervullen. Wees verantwoordelijk, maar blijf leven. Reik uit.

𝗪𝗼𝗿𝗱𝘁 𝗼𝗺𝗵𝗲𝗹𝘀𝗱.